Naar aanleiding van Psalm 10:14a
Rode draad door de preek: Als God afwezig lijkt en dat wordt aan alle kanten bevestigd, leg je daar dan niet bij neer. Herinner je wie Hij is zodat je Hem toch blijft vertrouwen.
- Heb jij wel eens last van een ‘dogmatisch geweten’ zodat je wilt ontkennen wat je voelt over God? Bijv. het gevoel dat God slaapt terwijl Psalm 121 het tegenovergestelde zegt. Helpt deze psalm daarbij?
- Heb jij de ruimte om tegen God te zeggen wat je voelt?
- Herken je dat het onrecht van de wereld je soms minder raakt zodat je dat ook niet (meer) aan God voorlegt? Is dat een goede zelfbescherming?
- Herinneren wat God heeft gedaan is een goed hulpmiddel weer houvast aan Hem te hebben. De Bijbel riekt er ons genoeg van die herinneringen aan. Welke momenten in je eigen leven zouden je daarbij ook kunnen helpen?
- In Jezus heeft God zijn afstand overbrugd en zich onthuld als aanwezige God. Hoe helpt je dat?
- Welk onrecht, verdriet zou je nu aan God willen voorleggen? Doe dat dan! En probeer je voor te stellen dat God er net zo zwaar aan tilt als jij.