Naar aanleiding van Efeziërs 5: 1-2 en 21-33.
Rode draad door de preek: Het huwelijk is een spiegelbeeld van Christus’ relatie, heeft Hem als voorbeeld van liefde, als bron van liefde en trouw en Christus als richtpunt.
- Vind je dat deze aandacht voor relatievorming overdreven is of is het echt wel nodig?
- Wat zou je belangrijker vinden om aandacht aan te geven? (predikant@ontmoetingskerkgoes.nl)
- Is het bemoedigend voor je dat de relatie tussen Christus en de gemeente een basisrelatie is, ook voor jou, of staat dat in geen verhouding voor de fysieke relatie die jij niet hebt?
- Herken je het voorbeeld van Tim Keller dat je in het huwelijk meer met jezelf wordt geconfronteerd dan met de ander? Praat daar eens over met je partner.
- Heb jij je ouders verlaten, c.q. heb je je kind losgelaten om een nieuwe relatie te vormen als huwelijkspartner? Of sta je als ouder nog steeds ergens tussen beide huwelijkspartners in?
- Gelezen: Er zijn maar twee woorden die rijmen op huwelijk nl. afschuwelijk en gruwelijk. Toeval?
Stelling:
- Hoe hou je het in onze tijd vol om op een Bijbelse manier naar het huwelijk te blijven kijken? Als je de winst ervan inziet. Namelijk dat God ons redt van de afgod huwelijk en ons in de ruimte zet van zijn liefde en trouw. Niet het huwelijk moet mij dienen, maar ik dien in mijn huwelijk.
- In onze samenleving wordt het steeds normaler gevonden om eigenlijk niets met elkaar te delen maar wel je lichaam. Zo wordt seksualiteit dus compleet losgemaakt uit de band waarbinnen God het een plaats heeft gegeven.
- Van C.S. Lewis
‘Verspil geen tijd met piekeren of je je naaste wel ‘liefhebt’: doe alsof. Zodra we dat doen, ontdekken we een groot geheim. Wanneer je handelt alsof je van iemand houdt, zul je algauw van hem gaan houden.’ - Een kerkelijke huwelijksbevestiging is onmisbaar want dan kijk je omhoog als je trouw belooft. Immers, die trouw die zit niet in jezelf. Het is een belofte aan God en zo ook een gebed tot God: ‘Heer, U bent trouw! Laat die trouw onze liefde kleuren.’